Mealler

Onlara İbrahim'in misafirlerinden bahset.

Hani onun yanına girmişlerdi de "Selam!" demişlerdi. O da "Biz sizden korkuyoruz." diye konuşmuştu.

"Korkma! Biz sana bilgin bir oğlan müjdeliyoruz." dediler.

Dedi: "İhtiyarlık yakama yapıştıktan sonra mı bana müjde veriyorsunuz! Neye dayanarak müjde veriyorsunuz?"

Dediler: "Hakk'a dayanarak müjdeledik sana, sakın ümitsizliğe düşenlerden olma."

Dedi: "Sapıtmışlardan başka kim ümit keser Rabbin rahmetinden!"

"Amacınız nedir ey elçiler?" diye sordu.

Dediler: "Biz günahkar bir topluluğa gönderildik."

"Yalnız Lut'un ailesi suçlu değildir. Biz onların hepsini kurtaracağız."

"Lut'un karısı hariç. O günahkarlarla geriye kalacaktır. Öyle takdir ettik."

Elçiler Lut ailesine geldiklerinde,

Lut: "Siz tanınmayan kimlersiniz." dedi.

Dediler: "Gerçek şu ki biz, günahkarların, hakkında kuşku edip durdukları şeyi sana getirdik."

"Sana gerçeği getirdik. Biz, özü, sözü doğru olanlarız."

"Gecenin bir yerinde aileni yola çıkar. Sen de arkalarından onları izle. Hiçbiriniz geri dönüp bakmasın. Emredildiğiniz yere kadar gidin."

Ona şu emri bir hüküm olarak ilettik: Şunlar, kökleri kesilmiş olarak sabahlayacaklardır.

Şehir halkı, elçileri duymanın sevinci içinde geldi.

Lut dedi: "Bunlar benim konuklarımdır, aman beni utandırmayın!"

"Allah'tan korkun, beni rezil etmeyin."

Dediler: "Seni el alemin işiyle uğraşmaktan men etmemiş miydik?"

Lut dedi: "Eğer bir şey yapacaksanız, işte kızlarım!"

Senin ömrüne yemin olsun ki onlar, kendi sersemlikleri içinde bocalıyorlardı.

Nihayet o korkunç titreşimli ses, onları güneş doğarken yakaladı.

O kentin üstünü altına getirdik/üst düzeydekileri alt düzeye indirdik. Ve üzerlerine pişmiş çamurdan taşlar yağdırdık.

Hiç kuşkusuz, bunda, işaretlerden anlam çıkaranlar için ibretler vardır.