Mealler

Emrimiz gelince, Salih'i ve beraberinde gerçeği onaylamış olanları bizden bir rahmet ile o günün rezilliğinden kurtardık. Efendin, kuşkusuz Güçlü ve Üstündür.

Zalimleri korkunç bir ses yakaladı, yurtlarında çöküp kaldılar.

Sanki orada hiç yaşamamışlardı. Doğrusu Semud (halkı) Efendi'lerine karşı geldi; Semud yok olup gitti.

Elçilerimiz İbrahim'e müjdeyi götürdüklerinde "Selam!" (Barış olsun) dediler. O da "Selam!" dedi ve hemen (onlara) kızartılmış bir buzağı sundu.

Ellerinin ona uzanmadığını görünce, durumlarını beğenmedi; içine bir korku düştü. "Korkma" dediler, "Biz Lut'un halkına gönderilmiş bulunuyoruz."